Patroni Gimnazjum i Szkoły Podstawowej
- Szczegóły
- Kategoria: Patroni szkoły
- Opublikowano: wtorek, 09, luty 2016 16:10
- Andrzej Czupryna
Gimnazjum im. st.sierż. Ignacego Łazarza ps. "LOT" w Bolesławiu
Ignacy Łazarz Ur. 26 I 1914 r. we wsi Świebodzin, woj. małopolskie w rodzinie chłopskiej. W swojej rodzinnej wsi ukończył szkołę podstawową. Od 16-go roku życia był członkiem miejscowego Koła Związku Młodzieży Wiejskiej,, Wici". W latach 1935 1936 odbył obowiązkową służbę wojskową w I Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu. Skończył tam z wyróżnieniem szkolę podoficerską i uzyskał stopień kaprala. Po powrocie do domu pracował na roli wraz z młodszym bratem, którym się opiekował, zastępując mu rówcześnie zmarłych rodziców. We wrześniu 1939 r. brał udział w walkach z najeźdźcą hitlerowskim jako dowódca drużyny 16 Pułku Piechoty z Tarnowa. W 1940 r. wstąpił do ZWZ i został mianowany zastępcą dowódcy plutonu w Placówce ZWZ ,,Malwina ". Juz jako „Lot" współorganizował w Świebodzinie i w najbliższych wsiach pluton bojowy, który w końcowej fazie konspiracji nosił nr 314a. W 1942 r. kapral Ignacy Łazarz ps. ,,Lot" został dowódca specjalnej sekcji sabotażowo-dywersyjnej. „Lot" cieszył się ogromnym autorytetem wśród żołnierzy, odznaczał się niezwykłym bohaterstwem. Otrzymał awans do stopnia plutonowego. Zginął 3 lipca 1944 r. po bohatersku w samotnej, bezpardonowej walce z hitlerowcami. Pośmiertnie został awansowany do stopnia st. sierżanta. Pochowano go na cmentarzu w Bolesławiu tuż obok grobów polskich żołnierzy, którzy zginęli w 1939 roku.
Szkoła Podstawowa im dra Pawła Sochy w Bolesławiu
dr Paweł Socha (1904 – 1974).
Urodził się w Pawłowie (pow. Dąbrowa Tarnowska) w rodzinie chłopskiej.
W swojej wsi oraz w sąsiednim Bolesławiu ukończył szkołę ludową, a następnie podjął dalszą naukę w II Gimnazjum w Tarnowie, w którym w 1926 r. zdał egzamin dojrzałości.
Od najmłodszych lat wykazywał duże zdolności w przedmiotach matematyczno – przyrodniczych, a te zainteresowania pogłębił i rozwinął w latach nauki gimnazjalnej.
Od jesieni 1926 r. rozpoczął studia na Wydziale Przyrodniczo – Matematycznym Almae Matris Jagiellonice w Krakowie, uwieńczone zdobyciem tytułu doktora nauk przyrodniczych. Na studiach utrzymywał się głównie z korepetycji, ale znalazł jeszcze czas na działalność w uczelnianej organizacji PAML, a następnie w ZMW – Wici (Znicz).
To zaangażowanie w ruchu młodochłopskim utrudniało mu zdobycie zatrudnienia, ale dzięki pomocy pochodzącego z Dąbrowy Tarnowskiej dra Ludwika Ręgorowicza podjął pracę w 8 – klasowej Szkole Powszechnej w Królewskiej Hucie (dziś Chorzów). Tu mocno zaangażował się w pracę repolonizacyjną wśród młodzieży, a pracę poświęconą historii powstań śląskich oraz dziejom Chorzowa zdobył sobie duży autorytet w środowisku dorosłego społeczeństwa, w tym zwłaszcza powstańców śląskich. Jego działania dostrzegły śląskie władze oświatowe
i w nagrodę został przeniesiony do Rybnika, gdzie organizował wzorcową bazę do rozwijania edukacji biologicznej na poziomie szkoły powszechnej i średniej. Zaś w 1938 r. objął stanowisko wicedyrektora słynnego Gimnazjum w Cieszynie, ale tą działalnością mocno się naraził siłom proniemieckim.
Zaraz po klęsce wrześniowej Niemcy zaczęli go poszukiwać i dlatego chcąc uniknąć aresztowania powrócił do rodzinnego Pawłowa. Tu już od początku 1940 r., współdziałając
z L. Ręgorowiczem, Stanisławem Kozaczką, Leokadią Bortnowską i Heleną Misiaszek stworzył silny ośrodek tajnego nauczania na poziomie średnim. Łącznie obejmował on 360 uczniów w 40 kompletach z terenu od Mędrzechowa po Gręboszów, a po okupacji zatroszczył się o legalizację świadectw potwierdzających tę naukę. Niezależnie od tego organizował również komplety na poziomie szkoły powszechnej i także zadbał o legalizację potwierdzających tę edukację certyfikatów. Mimo stałych poszukiwań okupanci nie zdołali go aresztować, bo życzliwi mu ludzie ukrywali go w bezpiecznych melinach.
Zaraz po okupacji pojechał na Śląsk, w Opolu w latach 1946 – 1948 pełnił funkcję wizytatora w tamtejszym Kuratorium Oświaty, a nawet krótko był kuratorem w tym województwie. Na fali postępującej stalinizacji został jednak odwołany z tego stanowiska, a pretekstem stała się jego religijność. Był jednak na tyle znaną i szanowaną postacią, że mianowano go dyrektorem Korespondencyjnego Liceum Ogólnokształcącego, i z tego stanowiska w 1970 r. przeszedł na emeryturę.
Pracując na Śląsku nie tracił więzi z miejscem swego urodzenia. Regularnie odwiedzał Pawłów, pomagał zdolnym dzieciom chłopskim w dostaniu się do szkół średnich, a także torował drogę dorosłym pragnącym znaleźć pracę na Śląsku. Zmarł po ciężkiej chorobie w Katowicach, a w uznaniu zasług 31 maja 1981 r. Szkoła Podstawowa w Bolesławiu otrzymała jego imię. Za bogaty wkład w rozwój śląskiej i tajnej oświaty został odznaczony ZKZ, KKOOP, Złotą Odznaką ZNP i innymi odznaczeniami.